Ærsladraugur

Úr 2. þætti; "Ærsladraugar"

---

Þegar ég var 12 ára var 13 ára frænka mín að passa í húsi neðar í götunni minni. 

Mömmur okkar voru báðar að vinna og enginn heima hjá henni. 

Um 12 leytið um kvöldið hringir hún í mig grátandi og biður mig um að koma til sín (tek það fram að við vorum alls ekki neinar vinkonur á þessum árum).

Ég fer til hennar og þegar ég labba upp stigann fæ ég veggplatta úr gleri fljúgandi á móti mér.

Ég heyri að hún kallar til mín úr stofunni að koma þangað og skríða á hnjánum því þá hitti “hann” ekki. 

Ég var rosalega hissa og vissi ekkert um hvað hún var að tala en þegar ég er að verða komin inn í stofu (á hnjánum) fæ ég hnúð af kommóðuskúffu í bakið. 

Ég sný mér við til að sjá hver hafi gert þetta en það er enginn á ganginum. 

Þegar ég er komin inn í stofu er frænka mína á bak við sófann með annað barnið, 3 ára gamla stelpu. 

Ég spyr hvar strákurinn sé og hún segir að hann sé inn í herbergi hjá “honum”. 

Þegar ég spyr hver hann sé, kemst ég að því að fr´nka mín hefur ekki hugmynd um hver “hann” sé.

Við skiljum stelpuna eftir inni í stofu og förum inn í hjónaherbergið þar sem strákurinn var. 

Hann stendur í rúminu sínu og er ekki að gráta eða neitt. 

Hann stendur bara þar (hann var 1 árs) og horfir í átt að náttborðinu. 

Þá lyftist lampinn á borðinu upp og kemur á móti okkur. 

Ekki á fullri ferð eins og hitt, heldur hægt og rólega. 

Hann fer framhjá og að veggnum þar sem er eins og einhver negli lampanum í vegginn og hann splundrast.

Við gripum krakkann og hlupum inn í stofu, tókum litlu stelpuna og fórum út um svalahurðina.

Eftir að við vorum komnar heim til mín var eins og strákurinn leystist úr álögum og hann fór að hágráta.

Enn þá í dag minnumst við frænka mín varla á þetta nema við séum einar, því það er eins og við séum hræddar við að tala saman um þetta.

Við heyrðum aldrei um neitt meira vesen í þessu húsi og fjölskyldan flutti í nýtt hús 3 mánuðum seinna.

Hlustaðu á hlaðvarpsþáttinn um ærsladrauga þar sem við ræðum meðal annars þessa frásögn!