Grace

Úr 3. þætti; "Fyrri Líf"

---

Ég á tvö börn frá fyrra hjónabandi, strák og stelpu. Þegar ég hitti núverandi manninn minn langaði okkur í eitt í viðbót. Við reyndum en ég missti fóstur, það tók mikið á mig og ég varð hrædd við að reyna aftur.

Ég fann fyrir þunglyndi og depurð eftir þetta og var mjög hrædd að reyna aftur, en eitthvað í mér sagði mér að ég ætti að gefa þessu einn séns í viðbót og það heppnaðist, við eignuðumst litla stúlku, þó að hún hafi fæðst fyrir tímann þá var hún heilbrigð og hraust. 

Við áttum gott eðlilegt líf en þegar Grace fór að tala var ýmislegt furðulegt sem gerðist.

Hún átti það til að hætta allt í einu að leika við systkini sín og bara horfa á þau með furðusvip. Þegar ég spurði hana hvað væri að, sagði hún, hvar er litli bróðir minn? 

Ég sagði henni að hún væri yngst, hún ætti ekki lítinn bróður, þá sagði hún að það væri ekki rétt að hún ætti yngri bróður og eldri systir.

Alveg sama hvað ég reyndi að útskýra fyrir henni að hún væri yngst og ætti bara eldri bróður og systur, var hún alveg handviss um að hún væri miðju barn og ætti yngri bróður, hún sagði. Mér líka að ég væri ekki fyrsta mamma hennar.

Ég sagði henni að það væri ekki rétt en hún var alveg viss um það, hún sagði að ég væri mamma hennar núna en að hún hafi átt aðra mömmu.

Ég fór að hugsa að hún hefði kannski verið að horfa á eitthvað í sjónvarpinu sem hún tengdi við og ég leiddi þetta bara hjá mér.

Svo var annað atriði sem var mjög undarlegt og átti enga eðlilega útskýringu.

Hún var svo rosalega hrædd við snjó í fyrsta skipti og hún upplifði hann.

Það var undarlegt, því flest börn hafa gaman af að fara út og leika í snjó, en fyrsta skipti sem ég fór með hana út í snjór, öskurgrét hún þangað til ég fór með hana inn aftur.

Hún vildi ekki snerta snjóinn eða vera í honum.

Ég veit að hræðsla er oft ekki rökrétt, en hún þurfti að fara í skólann í snjó svo ég varð að venja hana við snjóinn einhver veginn, það hafði hægt og rólega, en hún vildi aldrei vera ein úti í snjó og hélt fast í systkini sín eða mig þegar hún var útí snjó. 

Eitt skipti þegar hún kom inn eftir að hafa verið úti í snjó, sagði hún við mig að hún væri svona hrædd við snjó, því hún hafði dáið í snjó.

Ég hélt að hún væri kannski að rugla saman görðum og skildi ekki hvað það að deyja þýddi, ég ákvað því að spyrja hana nánar útí þetta. 

Þá sagði hún mér að hún hefði verið í skóginum að leika við vini sína og svo þurfti hún að fara heim, hún villtist og komst ekki út úr skóginum, hún var aðeins og hrædd og henni var svo kalt og svo varð hún allt í eins svo þreytt að hún ákvað að leggjast niður, þegar henni var að byrja að hlýna, sofnaði hún. Ég spurði hana hvort hún myndi hvenær þetta var og hún gat ekki munað það en það var langt síðan.

Ég spurði hvort hún vissi hvar þessi skógur var en það eina sem hún gat sagt var að þetta var í soda. Ég reyndi að fá hana til að útskýra hvað soda væri, en þetta var það eina sem hún mundi. 

Ég sat bara í þögn, vissi ekki alveg hvað mér átti að finnast um þetta, þá sagði hún mér að það væri ástæðan fyrir því að hún væri hérna hjá mér, því eftir að hún sofnaði fékk hún að velja sér nýja mömmu, hún sá hvað mér leið illa og henni langaði að hjálpa mér. 

Ég var hálf ráðalaus en fannst ég verða að ath hvort þetta sem hún sagði, gæti mögulega verið eitthvað sem gerðist, jafnvel eitthvað sem hún hafði heyrtí fréttum.

Ég fór að leita að fréttum af  stúlkum sem höfðu týnst í skóginum og látist úr ofkælingu, mögulega hefði hún getað lesið eða heyrt um það og orðið svona hrædd við snjó útaf því. 

Ég fann frétt af stúlku sem hafði orðið úti fyrir mögrum árum síðan löngu áður en Grace fæddist, hún hefði því sennilega ekki verið að sjá þetta í fréttum því þetta var orðið svo gamalt.

Stúlkan hafði verið týnd í 2 daga, hún fannst í skógi í Minnesota, dánarorsök var ofkæling.

Um leið og ég las Minnesota, small eitthvað í kollinum á mér, soda Minnesota….hún var of ung til að vita um fylkin og kannski var þetta bara það sem hún mundi

Ég kallaði Grace inn á skrifstofu til mín, með fréttina ennþá á skjánum, um leið og hún kom inn sagði hún, þetta er ég og benti á mynd af stúlkunni sem lést!

Hún fór að segja mér meira frá þessari stúlku og lífinu sem hún mundi eftir. Þegar ég minntist svo á Minnesota, hoppaði hún af spenningi, já já það er staðurinn! 

Ég hafði heyrt sögur af fyrri lífum en aldrei upplifað það sjálf eða þekkt neinn sem hafði upplifað það.

En þetta var líklegasta útskýringin á því sem ég hafði gengið í gegnum með dóttur mína.

Hvernig gæti hún annars vitað um þetta, hún var nýbyrjuð að lesa. Eftir að hafa kynnt mér þetta mál nánar náði ég að finna mömmu stúlkunnar í gegnum facebook, mig langaði virkilega að hafa samband við hana til að vita meira, ég var ekki viss samt því ég vildi ekki rífa upp gömul sár og valda konunni óþarfa sorg, en ég bara varð.

Ég hafði samband við hana og hún tók vel í að hitta okkur.

Við Grace fórum til Minnesota að hitta hana.

Grace skyldi hvað við vorum að fara að gera og var spennt að hitta konuna.

Þegar við komum á staðinn, tók konan á móti okkur og Grace hljóp í fangið hennar og faðmaði hana að sér eins og þær þekktust og væru nánar, ég táraðist því þetta var svo eðlilegt og fallegt að sjá,

eftir að hafa talað sama, staðfesti konan það sem Grace sagði. Þetta var allt eitthvað sem gerðist nákvæmlega eins og Grace hafði sagt. Grace hljóp svo inní “gamla herbergið sitt” án þess að fá leiðbeiningar um hvar herbergið væri, hún vissi það. 

Þessi ferð staðfesti fyri mér að þetta var fyrra líf sem barnið mitt hafði upplifað. Grace jafnaði sig á snjóhræðslunni og við erum ennþá í góðu sambandi við konuna sem eitt sinn var móðir Grace. 

Þessi upplifun er partur af okkar lífi en stjórnar ekki lífi dóttur minnar lengur.

Hlustaðu á hlaðvarpsþáttinn um Fyrri Líf, þar sem við ræðum meðal annars þessa mögnuðu frásögn!