Húsið á Írafossi

Katrín Sandholt
May 8, 2024
2 min read

Úr 2. þætti; "Ærsladraugar"

Ég hef verið í kringum 5 ára gömul.

Við bjuggum í nýbyggðu parhúsi á litlum stað fyrir austan fjall sem heitir Írafoss.

Það var strax skrítið andrúmsloft í húsinu, sérstaklega í kjallaranum en þar gat maður oft fundið fyrir kulda og fundist eins og væri verið að fylgjast með manni.

Eitt kvöldið vorum ég og bróðir minn, þá um 7 ára, skilin eftir ein heima í skamma stund á meðan mamma okkar skrapp aðeins út.

Okkur var skipað að vera uppi i rúmi, enda áttum við að fara að sofa.

Um leið og við heyrðum úti dyrnar lokast vorum við sprottin upp ur rúmunum okkar!

Við hlupum fram, skemmtum okkur konunglega í fíflaskap eins og okkur var einum lagið.

Svefnherbergin voru á efri hæð hússins og á stiganum var tré handrið með rimlum. Þegar maður kom niður stigann var hurð sem skildi að forstofu þar sem var fatahengi og svo útihurð.

Við vorum á leiðinni að hlaupa niður stigann þegar við stoppuðum skyndilega vegna þess sem við sáum.

Í gegnum rimlana á handriðinu sáum við hurðina að forstofunni sem var í hálfa gátt, og í gegnum rifuna á hurðinni sáum við svartklædda Veru..

Í forstofunni stóð að okkur sýndist, kona klædd í svarta hnésíða úlpu, hún var með hettu á hausnum, en hettan var klædd með hvítu loði .

Veran virtist vera úr reyk, við sáum engar fætur eða hendur. Veran fór svo að dansa, hún liðaðist í danshreyfingar með “hendur” upp fyrir haus.

Við settum örugglega heimsmet í hlaupum þarna upp stigann og uppí rúm!

Seinna meir fluttum við í hinn hluta par hússins, þar var mun rólegra andrúmsloft og engar skrítnar verur.

Fólkið sem flutti inn í drauga hlutann fór mjög oft til Reykjavíkur um helgar, þá byrjaði yfirleitt ballið þarna hinum megin.

Það voru stanslaus læti alla helgina, við heyrðum dynki og skarkala, stundum heyrðist píanóleikur og oft heyrðum við eins og hlaupið væri upp og niður stigann.

Við gleymum aldrei þessari veru sem við sáum, og erum enn 65 árum seinna alveg sammála um hvað við sáum.